|
Αφιέρωμα NOIAZOMAI
ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ ο Αγιορείτης
ο σύγχρονος άγιος του Ελληνισμού
ΓΕΝΝΗΣΗ - ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ
Ο γέροντας Παΐσιος,
αυτή η σύγχρονη αγιασμένη μορφή του Αγίου Όρους, πρωταντίκρισε το φως του
κόσμου στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου 1924 μ.Χ..
Τις
ταραγμένες εκείνες για τον Μικρασιατικό Ελληνισμό ημέρες, τις ώρες του
μαρτυρικού ξεριζωμού, ο ίδιος ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο Άγιος των Φαράσων,
βάπτισε το γιο του λεοντόψυχου Πρόδρομου Χατζηδιγενή (Εζνεπίδη) και της ευσεβούς Ευλογίας (Ευλαμπίας), δίδοντάς του το δικό του όνομα, το όνομα Αρσένιος, προλέγοντας ότι «θα τον αφήσει στο πόδι του», προφητεύοντας έτσι
το μετέπειτα θαυμαστό άγιο βίο εκείνου του παιδιού!
ΚΕΡΚΥΡΑ - ΙΟΝΙΟ
Οι ξεριζωμένοι Φαρασιώτες, που με τον ηρωισμό, την προσευχή και την θεία
παρρησία του Αγίου Αρσενίου είχαν αντιμετωπίσει ως τότε αποτελεσματικά του
Τσέτες (άτακτο τούρκικο
στρατό),
πήραν τον κατάπικρο δρόμο της Ανταλλαγής και έφτασαν μετά από ταλαιπωρίες και
πολύ υπομονή στην Κέρκυρα, όπου είχε
προφητέψει
πως θα κοιμηθεί ο Άγιος Αρσένιος, ο οποίος και είχε προφητέψει επίσης από την Καππαδοκία ακόμα, πολύ νωρίς, όχι μόνο τη συμφορά του ξεριζωμού, αλλά
και την τελική νίκη κατά των Τούρκων, την ελευθέρωση της Πόλης και το
ξαναγύρισμα του Ελληνισμού!!!
Οι προφητείες αυτές του Αγίου Αρσενίου,
βρίσκονται ακόμη αδημοσίευτες στο Μοναστήρι του στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης και
είναι καταγραμμένες στα τουρκικά, όπως ο ίδιος ο γέροντας Παΐσιος είχε
αποκαλύψει!
ΚΟΝΙΤΣΑ - ΗΠΕΙΡΟΣ
Από
την Κέρκυρα οι Φαρασιώτες εγκαταστάθηκαν στην Κόνιτσα, όπου μεγάλωσε με θεία
ζωή ο
μικρός Αρσένιος, ζώντας από μόνος του σαν Μοναχός, με εκούσιες στερήσεις,
θυσίες, προσευχές, αγρυπνίες, καλοσύνες και
ταπείνωση
και νηστεία συστηματική, αποτέλεσμα της μεγάλης αγάπης που είχε η ψυχή του
για το Χριστό, την Παναγιά και τους Αγίους, τους οποίους μιμούνταν από τα
πρώτα παιδικά του χρόνια, διαβάζοντας με δίψα τους θαυμαστούς βίους τους,
επιθυμώντας όσο τίποτα να απολαμβάνει τη μυστική επίσκεψη της Θείας Χάριτος στην
ψυχή του! Κι όταν βέβαια τον ρωτούσαν τι θα γινόταν σαν μεγάλωνε, απαντούσε «καλόγηρος»!
ΞΥΛΟΥΡΓΟΣ ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
Τελειώνοντας το Δημοτικό, πήγε να μάθει την τέχνη του ξυλουργού και επειδή έπιαναν
τα χέρια του, έγινε ο καλύτερος μάστορας της Κόνιτσας, φτιάχνοντας ανάμεσα
στα άλλα και εικονοστάσια και ξύλινους σταυρούς, βοηθώντας όπου και όπως
μπορούσε, κάθε άνθρωπο που ήθελε στήριγμα ή είχε ανάγκη!
Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!!
Στα δεκαπέντε
του χρόνια, όπως αναφέρει το πολύτιμο βιβλίο «Βίος Γέροντας Παϊσίου του Αγιορείτου» Ιερομονάχου Ισαάκ – διατίθεται από το Ι.Ησυχ. Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Μεταμόρφωση Χαλκιδικής
τηλ. 23750 61592 – κάποιος προσπάθησε να τον δηλητηριάσει
πνευματικά, αναπτύσσοντάς του τη θεωρία του Δαρβίνου για την
άθεο «εξέλιξη»…. Ο έφηβος Αρσένιος
ταράχτηκε και αποφάσισε να προσευχηθεί, λέγοντας τότε με το μυαλό του: «εάν ο Χριστός είναι Θεός, θα μου
παρουσιαστή να πιστέψω». Κόπηκε τότε στην προσευχή! Ώρες ατέλειωτες! Αλλά
τίποτα! Έβαλε τότε απλοϊκό, καλό λογισμό, πως ακόμα «και άνθρωπος να ήταν
(μόνο ο Χριστός), αξίζει να τον αγαπήσω, να τον υπακούσω και να θυσιαστώ γι΄
Αυτόν»!.. Ε, μετά από αυτόν το λογισμό, του
παρουσιάσθηκε αμέσως ο ίδιος ο Χριστός μας, μέσα
σε άφθονο φως, κοιτώντας τον με πολύ αγάπη και λέγοντάς
του με το ίδιο Του το στόμα: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων
εις εμέ, κάν αποθάνη, ζήσεται»!!!
ΑΣΥΡΜΑΤΙΣΤΗΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ
Αργότερα, σαν
υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και αφού ο Θεός τον τοποθέτησε ασυρματιστή, ώστε «να μη σκοτώσει άνθρωπο» όπως είχε
ζητήσει, έδειξε και εκεί το θαυμαστό του χαρακτήρα, βοηθώντας κάθε άλλον
συνάδελφό του, ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή του, προσευχόμενος και αγωνιζόμενος
μέχρι θυσίας.
Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΣ
Αφού
επισκέφθηκε ως πολίτης πια έπειτα το Άγιον Όρος, επέστρεψε στην Κόνιτσα για
να δουλέψει ως μαραγκός, ώστε να βοηθήσει την οικογένειά του και αφού τακτοποίησε όλες
τις εκκρεμότητες, ήσυχος, τράβηξε για εκεί που ποθούσε από μικρό παιδί η ψυχή
του.
ΑΒΕΡΚΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
Πέρασε πάλι στο Άγιον Όρος και μπήκε δόκιμος στην Ιερά
Μονή Εσφιγμένου (που τότε
δεν ήταν ζηλωτικό μοναστήρι) και
πάσχιζε με αμέτρητους κόπους, εργασίες, γονυκλισίες, προσευχές, νηστείες,
στερήσεις, υπακοή, ταπείνωση και νοερή συνεχή προσευχή να ανέβει σε αρετή.
Στη ρασοευχή ονομάστηκε Αβέρκιος και από ταπείνωση δεν έλαβε το Μεγάλο Σχήμα, αλλά ποθώντας την
πνευματική και ασκητική ησυχία, αναχώρησε με την ευχή του πνευματικού του.
ΠΑΪΣΙΟΣ ΣΤΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
Υποτάχθηκε κατόπιν στον προορατικό
γέροντα Κύριλλο στην Καλύβα των Εισοδίων, της
Σκήτης
του Αγίου Παντελεήμονα Κουτλουμουσίου
και με προτροπή του έμεινε στη συνέχεια στην Ιερά
Μονή Φιλοθέου, έχοντας για προσκέφαλο ένα κούτσουρο και αντιμετωπίζοντας
μεγάλο πόλεμο λογισμών από τον εχθρό, που πάντα προσπαθεί να βάλει δικές του
άθλιες, πονηρές και βλάσφημες σκέψεις μέσα στο δικό μας μυαλό, υφαρπάζοντας
το κυβερνείο του εαυτού μας, ώστε να μας ρίξει σε βαριά αμαρτία (πνευματική
τρικλοποδιά)…
Χάρη στους ασκητικούς του αγώνες, με τους
οποίους προσπαθούσε να εξουθενώσει τη σάρκα, επιδεινώθηκε η κατάσταση της
υγείας του, με αποτέλεσμα να σταλεί στην Κόνιτσα,
όπου συνέχισε τους κόπους της προσευχής, αρχικά στο ξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας και κατόπιν σε κάποιο σπίτι μιας
ηλικιωμένης γερόντισσας, ενώ σαν καλυτέρευσε λίγο, επανήλθε στην Ι.Μ. Φιλοθέου, όπου και έλαβε τελικά το Μικρό μοναχικό Σχήμα,
παίρνοντας το όνομα Παΐσιος, προς τιμή του
Μητροπολίτου Καισαρείας Παϊσίου Β΄, που καταγόταν
από τα Φάρασα!
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!!!
Ο πόθος όμως του Παϊσίου για την ασκητική
έρημο, είχε γίνει ακόμη πιο έντονος και λαχταρούσε να πάει στα ερημικά
Κατουνάκια του Άθωνα, αλλά διαφορετικό ήταν το θέλημα της Κυρίας Θεοτόκου,
που μια μέρα του έδειξε στο κελί του
οφθαλμοφανώς, σαν σε πνευματική τηλεόραση,
τη Μονή Στομίου Κονίτσης και του
είπε ολοζώντανα η ίδια η Παναγία: «δεν θα πας στα Κατουνάκια. Θα πας στη Μονή
Στομίου»!!!!
Δηλαδή η Παναγιά τον έστελνε σαν να λέμε σε
αποστολή, σε ένα άλλο Μοναστήρι της, στο στόμιο του ποταμού Αώου στην Κόνιτσα,
στη χαράδρα του Αώου, ανάμεσα στα βουνά Τραπεζίτσα
και Γκαμήλα στην Ήπειρο! Άλλωστε ο
γέροντας ήξερε τα μέρη, αφού είχε μεγαλώσει στην Κόνιτσα και τώρα ήξερε και
το θέλημα της Κυράς του Αγίου Όρους!
Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΟΜΙΟΥ
Το Μοναστήρι
της Παναγιάς Στομίου, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είχε
πρωτοχτιστεί στην απέναντι πλευρά στα 1590, αλλά μεταφέρθηκε στη σημερινή του
θέση στα 1774, επειδή εκεί μετέβη θαυματουργικώς η Εικόνα της Μονής!
Η Ιερά Μονή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πνευματική
καλλιέργεια των χωριών, αφού συντηρούσε συνεχώς πολλά σχολεία στη γύρω
περιοχή, διατηρώντας έτσι αναμμένο το αληθινό φως της Παιδείας, την ορθόδοξη,
ελληνοχριστιανική αγωγή, αυτή που άναψε τη λαμπάδα και το μπαρούτι του ΄21,
αυτή που έφτιαξε τα μεγάλα Έπη των Βαλκανικών Απελευθερωτικών Πολέμων του
1912 – 1913, καθώς και το απαράμιλλο Έπος του 1940-41! Ίσως γι΄ αυτό μάλιστα τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής να κάψανε το
Μοναστήρι στα 1943!!!
ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΜΙΟΥ
Το Μοναστήρι ήταν κατεστραμμένο – εκτός από το Ναό –
για δεκαπέντε χρόνια! Οι Ναζί
είχαν φροντίσει γι΄ αυτό! Όμως τώρα
φρόντιζε και η Παναγιά για την ανοικοδόμηση και ανακαίνιση τις Ιεράς της
Μονής, στέλνοντας ένα αγαπητό παιδί της, το μοναχό Παΐσιο, ο οποίος κατέβαλε
κάθε κόπο, κουβαλώντας ακόμα και με τα
χέρια βαριά φορτία από κάτω από το ποτάμι, κινητοποιώντας και
ευαισθητοποιώντας τους αγαθούς κατοίκους των γύρω χωριών, συγκεντρώνοντας εισφορές που του έστελνε η Παναγιά με
ευσεβείς ανθρώπους, μαζεύοντας εργάτες, φτιάχνοντας ο ίδιος κουφώματα,
πατώματα, στέγες, σα μαραγκός και μάλιστα από τους καλύτερους, πάντα με χαρά
και νηστεία, αγάπη και προσευχή! Πάντα ο τόσο αδύνατος στο σώμα και ο τόσο
δυνατός στην ψυχή και την Πίστη!
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ!!!
Στο πιο πάνω αναφερόμενο βιβλίο - «Βίος Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου» - συμπεριλαμβάνεται ένα θαυμαστό
κυριολεκτικά γεγονός, που δείχνει τι γίνεται όταν υπάρχει «ευλογία» και πόσο
ισχύει «δέησις δικαίου»…. Έριχναν λοιπόν τότε μια
μεγάλη πλάκα στο Μοναστήρι με εβδομήντα άτομα, ώσπου ξαφνικά και ενώ προχωρούσε το ρίξιμο της πλάκας, οι μαστόροι συνειδητοποίησαν ότι χρειάζονταν ακόμη είκοσι
σωστά τσουβάλια τσιμέντου!!! Ξαφνιάστηκε ο Γέροντας! Ούτε μπορούσαν να
αφήσουν στη μέση την πλάκα, όπως ξέρουν καλά οικοδόμοι, ούτε μπορούσαν να
πάνε να φέρουν άλλα σακιά, διότι χρειάζονταν από
τα
μονοπάτια κοντά 4,5 ώρες!!! Μπήκε λοιπόν μέσα στην Εκκλησία αμέσως ο Γέροντας Παΐσιος, άναψε ένα κερί, γονάτισε και
παρακάλεσε την Παναγιά να βοηθήσει!!! Βγήκε κατόπιν έξω και λέει στους εργάτες «συνεχίστε
και βάλτε την κανονική αναλογία τσιμέντου»! Και το θαύμα; Όχι μόνο τέλειωσε η πλάκα – που στέκει ως τώρα – όχι μόνο έβαλαν την κανονική δόση, αλλά περίσσεψαν από πάνω και πέντε ολόκληρα τσουβάλια
τσιμέντου!!!
ΤΟ ΨΕΥΔΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ – ΨΕΥΤΙΚΟΣ «ΧΡΙΣΤΟΣ»
Μια νύχτα πάλι, εκεί
στη Μονή Στομίου, καθώς έλεγε την ευχή, άνοιξε
η στέγη και φάνηκε ένα δυνατό φως, μαζί με ένα ξανθό πρόσωπο σαν του Χριστού,
που φαινόταν όμως μισό, ενώ μια επιγραφή έγραφε «Δόξα εν υψίστοις
Θεώ»! Τότε μια φωνή είπε στον
Γέροντα «αξιώθηκες να δεις το Χριστό»! Εκείνος τότε έκανε ταπεινό λογισμό
«ποιος
είμαι εγώ ο
ανάξιος
να δω τον Χριστό» και τότε χάθηκε και το φως, χάθηκε και ο δήθεν «Χριστός»! «Έτσι αρχίζει η πλάνη, συμβούλευε
σχετικά ο γέροντας. Αν δεν με βοηθούσε
ο Κύριος να το αντιληφθώ ότι είναι δαιμονικό αυτό, μετά θα άρχιζε η τηλεόραση
του πονηρού. Να ο Χριστός, να η Παναγιά, να οι προφητείες κλπ.. Και έτσι
πλανάται ο άνθρωπος. Γι΄ αυτό χρειάζεται
τα οράματα, και από τον Θεό να είναι, να μην τα παραδεχόμαστε εύκολα. Και
ο Θεός τρόπον τινά χαίρεται, διότι έτσι δείχνουμε ταπείνωση και προσοχή, που
ζητά από μας. Γνωρίζει Εκείνος μετά να μας δείξη
αυτό που θέλει και να μας διδάξη με άλλον τρόπο»!!!
(σ.σ.
φανταστείτε τι μηχανή έχει στήσει ο πονηρός, με την ψευτογλωσσολαλιά των
Πεντηκοστιανών, ώστε να πλανά αφελείς ανθρώπους, έντιμους κατά τα άλλα, που
δεν θα μπορούσε αλλιώς ίσως να τους τουμπάρει… Παρόμοια γίνεται με ανθρώπους
επιρρεπείς σε φλιτζάνια, χαρτιά και όνειρα, που ενώ πηγαίνουν στην Εκκλησία
κάπου κάπου, ζουν τόσο μακριά από αυτήν…
κανονίζοντας τη ζωή τους ανάλογα με το φλιτζάνι, τα χαρτιά ή τα όνειρα, που
δεν είναι παρά δαιμονικοί τρόποι – πλάνες, ώστε να οδηγήσουν το άτομο και
αυτούς που επηρεάζονται από εκείνο στην απώλεια… Άλλωστε και ο Μωάμεθ,
δέχτηκε λέει την επίσκεψη του «Αρχαγγέλου», του πονηρού, που μπορεί να
μετασχηματίζεται ως γνωστόν και ως «άγγελος φωτός»… Γι΄ αυτό και όλοι οι
έμπειροι Πνευματικοί Γέροντες, συμβουλεύουν ακριβώς ταυτόσημα με τα λόγια του
Γέροντος Παϊσίου: καμία σημασία σε όνειρα! Απολύτως καμία!... Ο Θεός έχει
άπειρους και ασφαλείς τρόπους για να μας οδηγήσει στο Θέλημά Του. Ώστε να
ζητούμε να μας κυβερνά ο Χριστός και όχι τα όνειρα!... Παρόμοιες πλάνες
συμβαίνουν με τους «αναστενάρηδες» και
άλλους «θαυματοποιούς»,, με «θεραπευτές» που δήθεν τους παρουσιάζονται
οι «Άγιοι Ανάργυροι», με τα ψευδοσημεία στο Τραχώνι της Κύπρου και τόσα άλλα… Μόνο κοντά σε έμπειρο,
Ορθόδοξο, εντός της Εκκλησίας μας Πνευματικό, μπορεί κανείς να βαδίσει με
ασφάλεια, διότι είναι αμέτρητες οι παγίδες του πονηρού, όπως τις είδε και
έφριξε ο Μέγας Άγιος Αντώνιος!...)
ΑΛΛΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΟ …ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ…
Ο Γέροντας είχε καταργήσει τις κοσμικές διασκεδάσεις
μέσα στην αυλή της Μονής κατά την ημέρα της Πανηγύρεως! (σ.σ. άλλο θα πει Εορτή και Πανήγυρις
Πνευματική και άλλο Κοσμική –
πολλοί δε άνθρωποι ιδίως σε χωριά, έχουν μπερδέψει τα δύο αυτά διαφορετικά
πράγματα και προγραμματίζουν γλεντοκόπια σε ημέρες
Πνευματικών-Εκκλησιαστικών Εορτών και ημέρες τρομακτικών Μαρτυρίων Αγίων!!!
Κι όταν οι Ιερείς τους συμβουλεύουν ότι δεν είναι επιτρεπτά αυτά, θυμώνουν κι
από πάνω… Διότι λείπει η σχετική κατηχητική Ορθόδοξη Παιδεία από τα Σχολεία,
όπου ο άνθρωπος θα μπορούσε να μαθαίνει νωρίς, σωστά και μια για πάντα τι
επιτρέπεται και τι όχι, ώστε να βαδίζει με ασφάλεια! Πολλά δε από αυτά
αγνοούν και κάποιοι Θεολόγοι, διότι δεν τα έχουν διδαχθεί και μάλιστα θεωρούν
παρακατιανούς τους Αγιορείτες!. Γι΄ αυτό ίσως και η Εκκλησία θέλει και
δικαιούται να κάνει τις δικές της Σχολές, ώστε να βλαστήσει μαζί με την
Ορθοδοξία και η Ορθοπραξία)
. Μάλιστα και τότε
κάποιοι δυσαρεστήθηκαν - για τους ίδιους λόγους - από το Γέροντα και κάποια μέρα κατά τη διάρκεια του
Πανηγυρικού Εσπερινού, άναψαν φωτιές στην αυλή και χόρευαν! Ο Γέροντας - αφού τέλειωσε - πήρε
το ράσο του και έφυγε! Αργότερα, με τις ασταμάτητες παρακλήσεις των ευσεβών,
επέστρεψε, ώσπου στο τέλος και αφού ολοκλήρωσε το έργο του και εφόσον βοήθησε
και γλύτωσε 80 ελληνικές οικογένειες που είχαν
πέσει στην πλάνη και αίρεση των Προτεσταντών και τις γύρισε στην Ορθοδοξία, ακολούθησε τη νέα υπόδειξη της Παναγιάς να πάει πλέον στο Σινά!
ΩΣ ΣΤΡΟΥΘΙΟΝ
ΣΤΟ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟ ΟΡΟΣ!
Στο
Θεοβάδιστο Όρος Σινά ο Γέροντας, αφού
βοήθησε σε πολλές ξυλουργικές εργασίες
συντήρησης
εικόνων στο καστρομονάστηρο της Αγίας
Αικατερίνης που έχτισε ο
Ιουστινιανός στη θέση μικρού Ναού που είχε φτιάξει η Ελληνίδα βασιλομήτωρ
Αγία Ελένη, πήρε την ευχή και ανέβηκε ψηλά στα 2000
μέτρα, στο
κελί-σπηλιά των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης,
ξυπόλητος, με ματωμένα πόδια, άσαρκος επίγειος άγγελος, τρεφόμενος μόνο με
τις λιγοστές στάλες νερού που έβγαζε μια μικρή ευλογημένη πηγούλα,
σε ρυθμό κομβοσχοινιού!
Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ «ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ»
Εκεί
μια μέρα πάλεψε με τον
διάβολο που του παρουσιάστηκε, πιέζοντάς τον
συνέχεια και λέγοντάς του επί μιάμιση ώρα «πήδα κάτω από το βράχο Παΐσιε. Σου υπόσχομαι,
δεν
θα πάθεις τίποτε», ώστε να τον ωθήσει να πέσει μόνος του και να σκοτωθεί! Στο
τέλος ο Γέροντας πήρε μια πέτρα και
την έριξε στον γκρεμό λέγοντας στον πονηρό «άντε να σου αναπαύσω το λογισμό σου»! Ο διάβολος τότε, αφού
νικήθηκε, προσπάθησε να ρίξει το Γέροντα με δεξιό λογισμό υπερηφανείας,
λέγοντάς του με δήθεν θαυμασμό: «Τέτοια
απάντηση ούτε ο Χριστός δεν μου έδωσε. Εσύ καλύτερα απάντησες»! Αλλά
ο Γέροντας χωρίς να αφήσει δευτερόλεπτο αμέσως του γύρισε: «Ο Χριστός είναι
Θεός. Δεν είναι σαν και μένα τον καραγκιόζη. “Ύπαγε οπίσω
μου σατανά”»!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
>>
Ο
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
ΠΗΓΕΣ:
ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
_____________________________________________________________________________________________
NOIAZOMAI ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΔΙΚΤΥΟ
ΕΛΛΗΝΩΝ
Noiazomai-news.tripod.com ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ,
ΓΟΝΕΩΝ & ΠΟΛΙΤΩΝ
|
_____________________________________________________________________________________________
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΛΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΡΧΕΙΟ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ
_____________________________________________________________________________________________
*Εις
μνήμην και ανάπαυσιν όλων των κεκοιμημένων ηρώων,
πατέρων και προγόνων ημών και των μελών του Νοιάζομαι
|